Zahira

Autor grafiki: Remarin

Właściciel: ophiuchus@onet.pl
Imię: Zahira
Wiek: 3 lata 7 miesięcy
Płeć: wadera
Żywioł: Wolność, Mróz, Trucizna
Stanowisko: Wojownik powietrzny
Cechy fizyczne: Już na pierwszy rzut oka widać, że Zahira nie należy do tych silniejszych wader. Nawet przydługie kremowo-brązowe futro nie jest w stanie ukryć jej kościstego, wątłego ciała. Wizerunek słabej wilczycy zupełnie psują silne skrzydła, przyozdobione w miękkie pióra o najróżniejszych odcieniach brązu. Mimo że nie są w stanie osiągnąć zawrotnej szybkości w powietrzu, nadrabiają to niebywałą dokładnością, dzięki czemu wadera może wykonywać przeróżne manewry, nieosiągalne dla niektórych wilków. Zwrotności dodają jej również lotki, umieszczone na długim, smukłym ogonie. Dzięki tej umiejętności, oraz stosunkowo niewielkiej rozpiętości skrzydeł, potrafi wlecieć w co węższe zakamarki, oczywiście w granicach rozsądku. Nie korzysta z tego jednak tak często – gwałtowne ruchy i zakręty szybko wywołują u niej zawroty głowy.
Cechy charakteru: Mimo, że zdaje się być zimnym i opanowanym osobnikiem, tak naprawdę jest jedynie głupim, nadpobudliwym wilkiem. Zawdzięcza to swojemu żywiołowi wolności, choć nie uważa tego za powód do dumy. Unika sytuacji kiedy musiałaby biec, powstrzymuje się od brykania i wszystkich podobnych czynności, przez które mogłaby się szybko zmęczyć. Boi się, że to właśnie taki nagły wysiłek może spowodować wydzielanie się jadu, skutkującym stracenie przytomności z powodu braku energii. Przez te wszystkie ograniczenia czuje się pozbawiona wolności, co skutkuje częstym poczuciem smutku i przygnębienia. Marzy, żeby kiedyś pozbyć się swoich żywiołów, by żyć jak najnormalniejszy wilk pełnią szczęścia, które jej pozostało. Chciałaby kiedyś marznąć w swojej jaskini całą noc, niźli jedyne co czuć to ciepło nawet i na najgłębszych zakątkach Syberii. Przez to, że sama czuje się niespełniona oraz wiecznie nieszczęśliwa czuje, że powinna pomóc innym wilkom osiągnąć szczęście, nawet za cenę swojego komfortu. Oczywiście, nie można tutaj nadużywać jej dobroci – w końcu martwa czy poważnie zraniona nie będzie w stanie już nikomu innemu zapewnić szczęścia. Wierzy, że można osiągnąć spełnienie bez krzywdy i dąży do pacyficznych rozwiązań wszystkich sporów.
Cechy szczególne: Nietypowe umaszczenie.
Lubi: Towarzystwo jej opiekunów
Nie lubi: Śpiewających chomików.
Boi się: Że Aryi lub Agyarowi może się coś stać z powodu temperatury którą emanuje. Całkowitego odosobnienia. Zatracenia zmysłów. Biegania.
Moce: Żywioł trucizny obdarzył ją bardzo przydatną cechą – w wyniku oddziaływania magii na jej ciało, pod jej językiem wykształciły się gruczoły jadowe, które uaktywniają się gdy wyczują adrenalinę w krwi Zahiry. Po krótkim czasie, przeznaczonym na wytworzenie jadu, wadera zaledwie jednym ugryzieniem potrafi powalić nawet największego przeciwnika, a te mniejsze – nawet zabić. Jest to jednak miecz obusieczny – wytworzenie trucizny kosztuje ją wiele energii oraz składników odżywczych, przez co po walce potrafi nawet stracić przytomność z powodu niedożywienia. Ta cecha jest również uciążliwa w wypadku polowań – nie dość, że upolowane przez nią mięso nie nadawałoby się już do spożycia dla innych wilków prócz niej (jest odporna na własną truciznę), to także każde polowanie kończy się jeszcze większym uczuciem głodu niż poprzednio.
Żywioł mrozu nie wymaga na niej tak dużego poświęcenia, jak robi to żywioł trucizny. Została obdarzona odpornością na nawet najniższą temperaturę. Podczas jej gorszego humoru powietrze wokół niej staje się zimniejsze, spadając nawet o paręnaście stopni Celsjusza. Mimo że nie potrafi tworzyć lodowych czy śnieżnych struktur, w końcu to broszka żywiołu lodu i śniegu, jest w stanie swoją mroźną aurą zamrozić wodę. Czy to stworzenie lodowej kładki na jeziorze, czy przekształcenie kropel deszczu w ostre szpilki, nawet zamrożenie rwącego potoku nie jest dla niej problemem. Ale, ale, co to za moc bez wady? Nie odczuwa ciepła, gorąca, w ogóle temperatury. Jest to dla niej krzywdzące – może się poparzyć nawet o tym nie wiedząc (mimo wszystko dalej odczuwa ból). Tak samo z odmrożeniami, nie poczuje momentu kiedy powinna już wracać do ciepłego miejsca. Gdyby nie Arya, która przy za zimnej temperaturze kamienieje, zapewne w chwili obecnej nie miałaby już uszu, a jej członki wołałyby błagalnie żeby je uciąć.
Historia: Od samego początku życia pamięta, że jedynymi którzy się nią opiekowali, byli Arya i Agyar. Całe życie spędziła z nimi, podróżując przez długi czas bez żadnego większego celu. Przejmowali się jedynie tym, by przeżyć. Musiała sama nauczyć się, jak wilk poluje, ponieważ jej opiekuni polują tak, jak węże (cóż się dziwić). Nie pamięta nic sprzed drugiego miesiąca życia, dlatego nie jest w stanie nawet przypomnieć sobie twarzy rodziców. W wieku dwóch lat, dostała tajemnicze pudełko od Agyara, tłumaczącego że jest to podarunek od jednego z jej patronów.
Zauroczenie: Brak
Głos: Link
Partner: Brak
Szczeniaki: Brak
Rodzina: Nie pamięta swojego rodzeństwa ani rodziców – jej opiekunami od zawsze byli Arya i Agyar
Jaskinia: Brak
Medalion: Link
Towarzysz: Arya, Agyar
Inne zdjęcia: brak
Przedmioty kupione w sklepie: brak
Dodatkowe informacje: Może kiedyś będą~
Umiejętności:
: Siła: 30
: Zręczność: 70
: Wiedza: 130
: Spryt: 200
: Zwinność: 160
: Szybkość: 65
: Mana: 145