Właściciel: Navia 207
Imię: Suri, nazywana czasem Sar lub Su
Wiek: 1 rok i 3 miesiące
Płeć: Wadera
Cechy fizyczne: Wilczyca o kasztanowym futerku z jaśniejszym brzuchem i łapami. Jest dosyć niska i szczupła, ogólnie można by nazwać ją małą. Nikt jednak nie wie ile energii znajduje się w tym małym ciele pokrytym puszystym włosiem. Wadera ma błękitne oczy i długi pyszczek, wyglądający na dziecinny. Naprawdę jednak jest zgrabna i zwinna zupełnie jak dorosłe wilczyce.
Cechy charakteru: Suri to bardzo energiczna osoba której ciężko usiedzieć w miejscu. Choć niby wie całkiem dużo, tak naprawdę mało czasu spędza przy nauce, bo wiedzę łapie w mig. Sprytna z niej osóbka, nie da się tego ukryć. Jest określana przez innych uroczą i dziecinną, zresztą taką próbuje udawać, gdy się wkurzy potrafi jednak pokazać pazurki. Jest towarzyska, najlepiej czuje się w grupie, mówi bardzo dużo, co sprawia że ma problemy w nawiązywaniu relacji. Mimo to jednak potrafi podbiec do zupełnie obcej osoby i przywitać się z nią. Nie sprawia to że czuje się zakłopotana lub zawstydzona. Jest to dla niej coś normalnego. Jest strachliwa, boi się wielu rzeczy. Jej przyjaźń jest cenna - gdy raz cię polubi masz zagwarantowaną jej przyjaźń praktycznie do końca życia. Zachowuje się ostrożnie i nie zaprzyjaźnia się z byle kim.
Cechy szczególne: Czasem może się zdawać że za nią unosi się coś w rodzaju błękitnego pyłku. Poza tym jej oczy mocno świecą niebieskim kolorem wywołując wrażenie jakby otaczała ją jakaś magiczna energia.
Lubi: Kwiaty, jagody, miłych ludzi, kryształy, pływanie.
Nie lubi: Suri najbardziej w świecie nienawidzi ognia i smrodu dymu. Poza tym nie lubi też określania jej śmieszną lub głupiutką dziewczynką.
Boi się: Jest strachliwa, boi się ciemności, krwi, szumu drzew i wilków chodzących z bronią. Boi się tak naprawdę wszystkiego co wyda jej się podejrzane.
Historia: Gdy mała Suri się urodziła, jej los był przesądzony wręcz od samego początku. W watasze w której się urodziła, jeżeli w miocie pojawiały się przynajmniej dwie wadery, ostatnia z nich była porzucana po roku życia. Była ona uznawana za najsłabszą, więc zostawiano ją by nauczyła się przetrwać. Więc gdy jej matka Narie rodziła, to w miocie była czwórka dzieci: dwóch basiorów nazwanych Lako i Arek oraz dwie wadery: Arlę i Suri właśnie. Jako ostatnia z miotu przeżyła szczęśliwy rok wśród rodziców i rodzeństwa, żyjąc w błogiej nieświadomości, na jednej z wycieczek w las, z tatą po grzyby, została zgubiona. Nie zgubiła się sama, ojciec wykorzystał moment jej nieuwagi i wrócił do watahy zostawiając małą waderkę na
pastwę losu. Wędrując po lasach i łąkach faktycznie nauczyła się przetrwać: umiała się skradać, polować, znajdować bezpieczne miejsce do spania czy rozróżniać które grzyby i owoce może jeść. Choć skutkowało to wieloma dniami straconymi na leczenie ran, nadal żyła. I gdy po trzech miesiącach trafiła na wilka, zamiast wyskoczyć i zacząć z nim rozmawiać, postanowiła go śledzić. To właśnie w miesiącach spędzonych w lesie zdobyła swoją ostrożność i niepewność. Jednak gdy wilk zaczął się przyjaźnie witać z innymi, zaczęła przemykać między wilkami by znaleźć jakieś skryte miejsce do snu. Ostatecznie skończyła pod drzewem jedząc jagody, lecz dalej miała nadzieję na nowy początek.
Zauroczenie*: Na razie brak, lecz w przyszłości...
Głos*: Wysoki i piskliwy, choć z wiekiem trochę cichnie.
Rodzina: Matka - Narie, ojciec - Tretto i rodzeństwo: bracia Lako i Arek i siostra Arla. Kochała swoją rodzinę, jednak nie jest w stanie wybaczyć im porzucenia jej.
Jaskinia: Link
Towarzysz*: Nie posiada
Dodatkowe informacje*: Gdy kiedyś widziała psa w obroży, uznała ją za znak zniewolenia. Nigdy nie chciałaby nałożyć jej, nieważne co by się nie działo.
Coins: 5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz